om het onderwijs te maximaliseren, moeten we begrijpen hoe leren plaatsvindt. In de afgelopen jaren heeft dit begrip er terecht ertoe gebracht om er veel na te denken over hoe ze het ophaaloefeningen gebruiken in lessen.
Ophaalpraktijk, de handeling van het terugroepen van eerder levende informatie, kan het leren van studenten transformeren en versnellen. Het is algemeen aangenomen door leraren over de hele wereld. Maar wanneer onderzoeksresultaten mainstream en verplicht worden, is het potentieel om te muteren in een klootzake oefening, een stap verwijderd van het worden van een gimmick.
Dus, wat zijn de rode vlaggen Manchester United Thuisshirt die erop kunnen wijzen dat het ophalen van de praktijk dreigt vast te zitten aan het gimmick -label?
Boekophalen Practice CPD
Onderzoek naar het ophalen van de praktijk is gebleken dat het wordt geassocieerd met veel nuttige resultaten. Deze omvatten:
Verhoogde leersnelheid
Identificatie van hiaten in kennis
Vermindering van stress
Ontwikkeling van metacognitieve vaardigheden
Dus wat zou er mis kunnen gaan? Wanneer iets een positief bewijs heeft, proberen extatische leiders dit op te schalen op hun school, college of mat. De verleiding om een thema te creëren of een leveringsproces te verplichten is sterk. Ondanks goede bedoelingen (willen dat alle studenten de voordelen krijgen van het ophalen van de praktijk) kan het snel veranderen in een rigide “ding” dat wordt gedaan, zonder aangeboden speelruimte.
Zodra dit gebeurt, raakt de nuance verloren en loopt het de risico’s om als een gimmick te worden gezien. Het is onvermijdelijk dat de druk om op te retrieval methoden te verplichten kan worden vergroot door veronderstellingen die “Ofsted het wil zien”.
Over het algemeen minimaliseren niet-onderhandelbare het oordeel van de leraren en verminderen het beroep van een strategie. Waar leraren geen keuzevrijheid hebben, wordt het ophalen van het ophalen oppervlakkig gedaan. Dit veroorzaakt wrok en uiteindelijk een slechte implementatie, die het hele punt van het oorspronkelijke onderzoek ondermijnt.
Laten we dit in deze blog onderzoeken, mede geschreven met Mark Roberts …
3 tekenen dat het ophalen van de praktijk een gimmick zou kunnen worden
Dus, wat zijn de waarschuwingssignalen van gimmickry? We denken dat er minstens drie rode vlaggen zijn om uit te kijken …
De verplichting om het aan het begin van elke les te gebruiken
Er is een zeer goede zaak te maken voor het starten van een les met het ophalen van praktijk. Een recent onderzoek ondersteunt dit, waarbij onderzoekers ontdekken dat het activeren van eerder leren helpt bij het verbeteren van het retentie en de cognitieve belasting minimaliseren. Sommige leraren kunnen ervoor kiezen om het in alle lessen te doen.
Maar de cruciale hier is de keuze van leraren. Zodra er iets extern is geregisseerd door degenen die de klas niet onderwijzen, zonder flexibiliteit of nuance, doen zich problemen voor.
Er zijn momenten waarop het gebruik van ophalen mogelijk niet optimaal is. Leraren kunnen in de val vallen om studenten te vragen om een onderwerp terug te roepen dat nog niet in passende diepte is onderwezen, wat leidt tot oppervlakkige, geraden antwoorden. Of, bij andere gelegenheden, willen leraren misschien een les beginnen met een veel meer inspirerende introductie tot een nieuw onderwerp – een die is gemaakt om nieuwsgierigheid op te wekken in plaats van te controleren op begrip.
In de Engelse lessen van Mark bijvoorbeeld, in plaats van studenten te ondervragen over Enjambment en Caesura, zal hij vaak graag poëzielessen beginnen met een filosofische verklaring die puur is gemaakt om studenten aan het denken te zetten. Soms zal het ophalen ook veel logischer zijn tijdens het midden van een les. Rigide dicteren dat het ophalen van de praktijk alleen aan het begin van een les moet worden gedaan, kan het leren remmen.
Een vaste hoeveelheid tijd verplichten om ophalen te oefenen
Onderzoek is niet in staat geweest om een ideale hoeveelheid tijd te identificeren om in elke les te besteden aan het ophalen van de praktijk. Het dichtstbijzijnde dat we zouden kunnen vinden, is in de instructiebeginselen van Rosenshine, wat suggereert dat 5-8 minuten in het begin moet worden besteed aan het onderzoeken van eerder leren, wat vergelijkbaar is, maar niet hetzelfde als het ophalen van de praktijk.
Zelfs dan is het een van de weinige dingen in zijn geweldige baanbrekende papier waar we het niet mee eens zijn. Elke les is anders. De context, lengte, onderwerp en de studenten voor je zijn uniek. Evenzo moet het soort ophaalpraktijk dat u gebruikt worden verwerkt. Daarom transformeert elke poging om een bepaalde tijd voor te schrijven om te besteden aan het ophalen van een zeer effectieve techniek in een ruw, bot instrument.
Mark begon bijvoorbeeld ooit een jaar 12 literatuurles met drie citaten in het bord, waarvan hij wilde dat studenten snel annoteren en vervolgens bespreken. Na 15 minuten wist hij dat dit ophalen “starter” eigenlijk de hele les zou nemen. Studenten haalden zoveel uit de activiteit dat het stopte vanwege een schijnbaar willekeurige tijdslimiet zou belachelijk zijn geweest.
Prioritering van plezier tijdens het ophalen
Een van de redenen voor het ophalen van de praktijk is dat het studenten ertoe aanzet om hard te denken (wat een van de redenen is dat ze een ongemakkelijke relatie hebben met deze strategie). Onderzoek suggereert dat studenten zoals het ophalen van de praktijk als het SS Lazio Thuisshirt gemakkelijk en leuk is – hetzelfde onderzoeksartikel heeft echter ook aangetoond dat leuke vormen van ophalen zijnNiet effectief.
Het is gemakkelijk om de wens te begrijpen om ophalen plezier te maken. De theorie gaat dat plezier leidt tot betrokkenheid die leidt tot leren, maar het bewijs rond academische motivatie suggereert dat dit niet het geval is. Natuurlijk willen we dat studenten plezier hebben in lessen en een liefde voor leren ontwikkelen, maar op het moment dat we prioriteit geven aan plezier boven leren, stappen we weg van waar het ophalen meestal over moet gaan.
In het verleden heeft Mark misschien een Kahoot -quiz gebruikt of studenten gevraagd om een bal rond de klas te gooien, informatie op te halen terwijl ze deze vingen. Maar na verloop van tijd realiseerde hij zich dat deze hippe engagementmethoden studenten hebben afgeleid van het daadwerkelijke leren. Helaas herinneren ze zich het plezier om een bal door de kamer of de eigenzinnige quiz -teamnamen te lobben, maar ze vergeten de cruciale kennis over het karakter van Duncan in Macbeth.
4 methoden om te voorkomen dat het ophalen van een gimmick wordt
Als dat de valkuilen zijn, wat zijn dan de oplossingen? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat we het meeste halen uit het ophalen van de praktijk wanneer we proberen het op schaal uit te voeren?
1. Ga over algemene principes
In plaats van het ophalen te bekijken als een gimmicky eenmalige oefening die kan worden tevreden via een downloadbaar werkblad, is het beter om richtlijnen en principes te bespreken.
Dit kan omvatten waarom “het terugroepen van informatie Ingrins Learning”, waarom “geheugen de verblijf van het denken is”, of hoe “quizzen het leren kunnen versnellen, niet alleen onderzoeken”. Als deze ideeën resulteren in werkbladen of ophaalactiviteiten, is dat prima. Maar het uitgangspunt moet altijd zijn waarom we het doen in plaats van de activiteit zelf.
2. Afhankelijk van leraren om onderzoek te gebruiken om hun oordeel te informeren, niet te vervangen
Leraren zijn de experts in hun onderwerpen. Omdat het ophalen van de praktijk er anders uitziet, afhankelijk van zowel het onderwerp dat wordt onderwezen als de leeftijd van de studenten, is de enige manier om de onderzoeksresultaten te maximaliseren om ermee te trouwen met expertise op het gebied van leraren.
Dit kan zowel bevrijdend als opwindend zijn, omdat de beste manier om het ophalen op een diepe, zinvolle en langdurige manier te gebruiken, is om te steunen op de meningen van de onderwerpspecifieke leraren. Dit kan erop wijzen dat er een AS Monaco Thuisshirt hoger bereik van variabiliteit is tussen onderwerpen, maar dat is een goede zaak.
3. Omarm vallen en opstaan
De beste manier om te voorkomen dat cognitieve wetenschap gimmicky wordt, is door kritische reflectie uit te voeren. Wat werkte goed? Wat zou je anders doen? Waarom werkte X beter dan Y?
Door deze vragen te stellen, zorgen we ervoor dat we allemaal kritische consumenten zijn. Na verloop van tijd is dit misschien wel de beste gok om rage te vermijden en mythen te leren.
4. Geef het personeel de mogelijkheid om het onderzoek uit de eerste hand te lezen
Er zijn veel barrières voor het lezen van onderzoek uit de eerste hand. Ze kunnen moeilijk te vinden zijn, achter paywalls en geschreven in psych-zware jargon. Dit kan echt tijdrovend zijn, vooral in een tijdperk die vaak snelle oplossingen vereist.
Maar het doordringen van die obstakels kan het waard zijn. Er is goud in die onderzoeken. En door ze uit de eerste hand te lezen, kunnen leraren veel vaker voor zichzelf afleiden wat het beste zou werken voor hun klasomgeving.
Nogmaals, keuze is hier het cruciale aspect. Voor degenen die niet bereid zijn (of niet in staat) om onderzoek uit de eerste hand te lezen, kan het leveren van samenvattingen van onderzoek een echt goede oplossing zijn. Deze kunnen het geluid en het leveren van snel beknopte samenvattingen doorsnijden (om hiermee aan de slag te gaan, hier zijn enkele van dergelijke samenvattingen).
Laatste gedachten
Voor zover onze huidige kennis, maakt Retrieval Practice een van onze beste weddenschappen om het leren van studenten te helpen. Dit geeft aan dat we op een veel efficiëntere en effectievere manier kunnen laten zien. Hopelijk kunnen sommige van de bovenstaande rode vlaggen ons helpen door een mijnenveld van rages en gimmicks te navigeren, waardoor we naar een genuanceerde, contextafhankelijke en door de leraar worden geleide manier om op te halen om in de klas op te halen.
*Deze blog was mede geschreven met Mark Roberts. Volg hem op Twitter @mr_englishteach.